15 sierpnia Korea Południowa obchodzi Święto Niepodległości, upamiętniające dzień 15 sierpnia 1948 roku, kiedy to proklamowano powstanie Republiki Korei ze stolicą w Seulu.

Święto koreańskiego kina będziemy obchodzić nieco później, między 19 a 25 października 2012 roku we Wrocławiu, w kinie Helios Nowe Horyzonty. W programie znajdą się najnowsze koreańskie produkcje i retrospektywa Kim Ki-duka. Już dziś zapraszamy do śledzenia profilu Festiwalu Filmów Koreańskich na facebooku.

Specjalista od kina azjatyckiego, Piotr Kletowski pisał w swojej książce Kino Dalekiego Wschodu (Warszawa 2009), rozpoczynając rozdział poświęcony kinu koreańskiemu:

"Kino koreańskie, zwłaszcza to powstające w Korei Południowej, rozwija się obecnie najprężniej w Azji. Pod względem liczby produkowanych filmów kinematografia ta przejęła prymat po najbardziej płodnej do połowy lat 90. kinematografii Hongkongu. Koreańskie kino zbliżone jest też do produkcji Pachnącego Portu pod względem profilu: powstają tu filmy gatunkowe, często naśladujące hollywoodzkie wzorce. Za pomocą tych środków filmowcy opowiadają o problemach koreańskiej społeczności, która od przeszło 50 lat żyje w cieniu bratobójczego konfliktu. (...) Najistotniejsze tendencje w południowokoreańskiej kinematografii najpełniej oddaje twórczość dwóch reżyserów: Parka Chan-wooka i Kim Ki-duka."

Paradoks publicznego dystansowania się koreańskich twórców wobec amerykańskiej kultury filmowej i jednoczesne nawiązywanie do niej autor azjatyckiego kompendium tłumaczy nieustanną chęcią gry, polemiki z konwencjami wypracowanymi przez Amerykanów. Za jedno z najlepszych dzieł Kim Ki-duka uznaje "kryminalnego" Złego gościa (Nabbeun namja, 2001), "(...) opowiadającego o niezwykłej miłości gangstera i porwanej przez niego dziewczyny, którą bohater zmusza do uprawiania prostytucji. Film ten jest niemalże zupełnie pozbawiony słów, jednak poprzez ciąg sugestywnych obrazów koreańskiemu reżyserowi udało się pokazać kolejne etapy rodzącego się między bohaterami uczucia: od zależności fizycznej po uzależnienie duchowe."

Realizacja gatunkowych filmów The Contact (1997) Changa Yoon-hyuna i Shiri (1999) wyreżyserowanego przez Kang Je'gyu wyznaczyła moment odrodzenia popularności kinematografii koreańskiej, od tamtego czasu Korea wkroczyła w okres swoistego boomu, nastąpiło też gwałtowne ożywienie ruchu kinofilskiego, dowodem - 30 magazynów o tematyce filmowej na rynku i wielka popularność festiwali w Busan i Jeonju.

Zaraz obok Park Chan-wooka i Kim Ki-duka na koreańskim parnasie popularności znajdują się się nazwiska: Lee Chang-donga, który w 1997 roku zadebiutował filmem Green Fish, a w 2002 roku został nagrodzony na festiwalu w Wenecji jako najlepszy reżyser za film Oaza (w latach 2003 - 2004 był Ministrem Kultury i Turystyki Korei Płd.) oraz debiutującego w 1996 roku filmem The Day a Pig Fell Into the Well Honga Sang-soo, ulubieńca międzynarodowych festiwali.

"Nazywany dandysem koreańskiej kinematografii, Hong Sang-soo przekracza stereotypy, którymi zwykło się ją określać. W jego filmach nie znajdziemy scen przemocy, zmysłowego erotyzmu, czy symbolicznych form, czerpiących z kulturowego bogactwa. Precyzyjna struktura dramaturgiczna ukryta jest tu pod warstwą lekkości, spontaniczności, przypadkowości.

Hong opowiada proste "miejskie" historie. Akcja jego filmów rozgrywa się w przestrzennie ograniczonych mikrokosmosach, pokazuje codzienność kilku wchodzących ze sobą w relacje postaci. Reżyser cierpliwie i z humorem pozwala bohaterom - często daremnie - zmagać się ze słabościami, plotkować, manipulować, przesiadywać w barach przy drinku, wędrować bez celu kilkoma ulicami. Prostota i zwykłość, rodzaj prowincjonalności, skupienie na życiu uczuciowym skłaniają krytyków do porównań z kinem Francuza Erica Rohmera. Bardziej dociekliwi, którzy śledzą drogę twórczą Honga od debiutu w 1996 roku, nagrodzonego na festiwalu w Rotterdamie The Day a Pig Fell into the Well (Daijiga umule pajinnal), po ostatnią produkcję The Day He Arrives (Book chon bang hyang, 2011), umieszczają go w obszarze azjatyckiego minimalizmu, tuż obok reżyserów z Tajwanu: Hou Hsiao-hsiena, Tsaia Ming-lianga i Wu Nien-jena, Japończyków Kore-edy Hirokazu i wczesnego Takeshiego Kitano, a także Jia Zhang-ke z Chin, Ho Yuhanga z Malezji."

Agnieszka Szeffel: Hong Sang-soo - między przypadkiem a zamiarem ("Ekrany", październik 2011)

Ostatni film Honga Sang-soo, nakręcony w 2012 roku In Another Country z Francuzką Isabelle Huppert w jednej z głównych ról, został premierowo pokazany w konkursie głównym festiwalu w Cannes 2012.