Śmierć Ludwika XIV
reż. Albert Serra / Francja, Hiszpania, Portugalia  2016 / 115’

Umarł król, niech żyje Jean-Pierre Léaud! Krytycy po canneńskich projekcjach Śmierci Ludwika XIV pisali, że to życiowa (sic!) rola kultowego aktora francuskiej Nowej Fali, który w Cannes odebrał nagrodę za całokształt twórczości. Jego twarz, dojrzewająca wraz z kolejnymi filmami Truffauta, Godarda, Eustache’a, Tsai Ming-lianga, u Serry zastyga w bezruchu, blednie i ginie w złocie i purpurze tkanin, owinięta absurdalnym kożuchem peruki. Serra stroni od naturalizmu, skupia się na kontraście pomiędzy unieruchomieniem chorego a postępującą nieuchronnie chorobą, pomiędzy ciałem trawionym rozkładem a próbującym utrzymać się w granicach rytuału królewskim gestem. Tworzy sceny inspirowane XVII-wiecznym malarstwem, wypełnione szeptem sług i ciepłym światłem świec. Scenariusz oparty na raportach medycznych i pamiętnikach Saint-Simona zdaje relację z ostatnich dni Króla Słońce, umierającego z powodu gangreny w obecności bezradnych medyków. Jak zwykle u Serry, czołowego neomodernisty europejskiego kina, kontekst historyczny jest zaledwie pretekstem do opowiedzenia w duchu Bressonowskiego „kina czystego” o uniwersalnych aspektach ludzkiego życia. Film jest kontynuacją niezrealizowanego pomysłu instalacji zamówionej u Serry przez paryskie Centre Pompidou.

Maria Skłodowska-Curie
reż. Marie Noelle / Belgia, Francja, Niemcy, Polska 2016 / 100’

Biografia Marii Skłodowskiej-Curie (Karolina Gruszka) we francusko-polskiej obsadzie. Portret dwukrotnej laureatki Nagrody Nobla, odkrywczyni polonu i radu, prezentujący nieznane dotąd oblicze Skłodowskiej - czułej matki, kochającej żony, kobiety charyzmatycznej, choć pełnej dylematów i sprzeczności. 

Presja społeczna paradoksalnie czyni ze Skłodowskiej-Curie swoistą supermenkę. Kobietę zwalczającą uprzedzenia i gotową bronić za wszelką cenę własnych przekonań. Istotę heroiczną pod każdym względem. Lecz u Noëlle brak komiksowego przerysowania. Francuska reżyserka stawia na drobne niuanse (kto wiedział, że Skłodowska uwielbiała pływać?) i delikatny szkic postaci. Czasem wieńcząc scenę całkowitym rozmyciem konturów i utratą ostrości obrazu, a czasem zastygając w fotograficznej kliszy. Kiedy zachodzi potrzeba, ekran zostaje podzielony na trzy części, aby zainscenizować intensywny tok laboratoryjnych poczynań.

Łukasz Badula, kulturaonline.pl

T2 Trainspotting
reż. Danny Boyle / Wielka Brytania 2017 / 117’

Sequel kultowego Trainspotting Danny'ego Boyle'a z 1996 roku opowiadającego o grupie młodych mieszkańców pogrążonego w kryzysie Edynburga, którzy przed problemami uciekają w świat narkotyków. Tymczasem minęło 20 lat...

Renton wraca do Edynburga, wydaje się ułożonym mężczyzną w średnim wieku, z dobrą pracą, żoną i dziećmi w Amsterdamie. Szybko okaże się, że to pozory - i jemu, i jego kumplom sprzed lat nie do końca dorosłe już życie wyszło. Po co więc w ogóle Renton wraca do Edynburga? "Zachowujesz się jak turysta, który ogląda swoją młodość" - mówi w pewnym momencie Simon zwany też Sick Boyem, gdy Renton zabiera kumpli w ulubione miejsce nieżyjącego od lat Tommy'ego. W pewnym sensie o tym właśnie jest "T2: Trainspotting": to przepełniona nostalgią podróż do młodzieńczego mitu. Do miejsc, w których wszystko się zaczęło - i do kumpli, których kiedyś udało się wykiwać.

Paweł T. Felis, "Gazeta Wyborcza"

Logan: Wolverine
reż. James Mangold / USA 2017 / 137’ 

W niedalekiej przyszłości w kryjówce przy granicy meksykańskiej zmęczony życiem Logan opiekuje się schorowanym Profesorem X. Wysiłki Logana, by ukryć się przed światem i ochronić swoje dziedzictwo, zostają zniweczone, gdy pojawia się młoda mutantka, ścigana przez mroczne siły.