Nowy Jork, połowa lat 90. Porter Wren, felietonista poczytnego tabloidu, sprzedaje czytelnikom skandale, morderstwa i śmierć. Jest kronikarzem koszmaru w mieście, w którym każdy wierzy, że spełni się jego amerykański sen. Są jednak historie, których Wren nigdy nie opisze swoim czytelnikom – te, w których sam bierze udział. Jak historia odnalezionych w budynku przeznaczonym do wyburzenia zwłok genialnego reżysera. Gdy młoda wdowa powierza Wrenowi klucz do tajnego wideo-archiwum męża, dziennikarz nie przypuszcza, ze właśnie stał się bohaterem jednego ze swoich sensacyjnych felietonów. Zawartość taśm zaprowadzi go bowiem w samo serce medialnego imperium, którego sam jest częścią. Tajemnice Manhattanu to stylowy, czarny kryminał w duchu powieści Raymonda Chandlera. Pesymistyczna relacja z rozpadu Ameryki, w której nie ma już ostatnich sprawiedliwych — są tylko mordercy i ich wspólnicy.

Tajemnice Manhattanu w programie kina

"W swoim pełnometrażowym debiucie fabularnym Brian DeCubellis wykazał spore ambicje reżyserskie i scenariopisarskie, przenosząc najważniejsze elementy klasycznych czarnych kryminałów w czasy współczesne (prywatny detektyw stał się zmęczonym życiem dziennikarzem bez pasji), ale motyw ekscytującej i niebezpiecznej blond femme fatale pozostawił w wersji praktycznie nienaruszonej. Rzeczony przedstawiciel mediów (tabloidowych) zakochuje się w niej niemal od pierwszego wejrzenia, a że ma problemy osobiste, to nie potrzebuje wielu zachęt, żeby dać się ponieść chuci oraz urokowi owocu zakazanego. Sęk w tym, że blondyna żyje mentalnie w latach 40. zeszłego wieku i tak też mówi i się zachowuje. W rezultacie dwójka bohaterów "Tajemnic Manhattanu" wygląda dosłownie jak z dwóch innych filmów, co przekłada się oczywiście na ich ekranowe relacje." (Darek Kuźma, film.onet.pl)