Joanna smakuje każdą chwilę, pomimo że zdiagnozowano u niej poważną chorobę. Swojemu synkowi obiecała, że zrobi wszystko, aby być z nim jak najdłużej. Nie poddaje się. Dla Jasia prowadzi blog, w którym opisuje ich codzienność – prosto i trafnie. Blog staje się dla wielu czytelników inspiracją do uważnego i szczęśliwego życia. Film pokazuje fragmenty z życia Joanny, jej męża Piotra i synka Jasia. Nastrojowy, często zabawny, prosty, zmysłowy, o przyglądaniu się życiu, o miłości. Film został nominowany do Oscara w kategorii krótkometrażowego dokumentu.To pierwszy polski dokument zrealizowany ze środków zebranych w ramach zbiórki społecznej poprzez serwis społecznościowy wpieramkulture.pl. Film miał premierę w 2013 roku na festiwalu Planete + Doc Film Festival, nakładem wydawnictwa ZNAK ukazała się książka Chustka – oparta na treści bloga Joanny Sałygi.

Joanna w programie kina

"W tym krótkim, trwającym zaledwie 40 minut dokumencie, zrealizowanym w dużej mierze za pieniądze internautów, udało się przekazać to, co w życiu najważniejsze. Ale siłą obrazu jest stoicka postawa bohaterki: 34-letniej Joanny Sałygi, u której lekarze zdiagnozowali raka i nie dali żadnej nadziei na dłuższe życie. Na swoim blogu, podpisując się „Chustka”, spisywała codzienne doświadczenia, „porządkując czas”. Czytając jej poetyckie zapiski, można odnieść wrażenie, że to osoba nawiedzona, wybrana, niemal świecka święta, która kochała swoich bliskich bezwarunkowo, wierząc, że jej miłość przetrwa nawet po śmierci. Te emocje udało się przenieść również na ekran, w czym ogromna zasługa początkującej reżyserki Anety Kopacz, absolwentki Wydziału Psychologii UW oraz Szkoły Wajdy. Nakręcony przez nią film, do którego muzykę skomponował Jan A.P. Kaczmarek, nie mówi o umieraniu, tylko o pięknie istnienia, smakowaniu chwil, trwaniu w wiecznym sporze z nicością. Mimo braku zawodowego doświadczenia Kopacz zachowała się tak jak najdojrzalsi mistrzowie." (Janusz Wróblewski, "Polityka")