Perfekcyjna w każdym calu - to określenie idealnie pasuje do Eriki. Jest piękna, odnosi sukcesy w pracy, ma wokół siebie mnóstwo przyjaciół, wspaniałego partnera i spodziewa się dziecka. Jest doskonale przygotowana na jego narodziny: kupiła wszystkie niezbędne sprzęty, zaplanowała poród co do minuty, a także szczęśliwe macierzyństwo. Los jednak chciał inaczej: po przedwczesnym porodzie przychodzi na świat chore dziecko, a Erikę dopada wyjątkowo ciężka depresja poporodowa. Kobieta szuka pomocy na terapii grupowej, gdzie poznaje prawdziwych ekscentryków: Rikarda mającego obsesję na punkcie tortur i własnej matki, nieśmiałą jak diabli  Ann-Sofi oraz milczącego Petera. Słuchając o traumach innych ludzi, Erika powoli wraca do życia. Inspiruje ją psychologiczna zasada: życie jest jak hotel - jeśli ci się w nim coś nie podoba, po prostu zmień pokój. Kobieta wciela ją w życie dosłownie - razem z piątką pacjentów podróżuje po niewielkich hotelach. W każdym kolejnym pokoju Erika i jej towarzysze tworzą swoją osobowość od nowa, dzięki czemu mogą wspólnie przepracować męczące ich traumy.

Hotel w programie kina

"Lisa Langseth, przedstawicielka młodego pokolenia szwedzkich filmowców, umiejętnie balansuje między tymi dwoma konwencjami, stawiając na niedopowiedzenia i oszczędny ton narracji filmowej. Z powodzeniem łączy absurdalny humor z diagnozą codzienności. Zwroty akcji wynikają z niestabilnej emocjonalności bohaterów. Erice w tournee po hotelowych pokojach towarzyszą:  Rikard, borykający się z kompleksem sadystycznej matki,  bojąca się własnego cienia Ann-Sofi, cierpiąca z powodu samotności i upływającego czasu Pernilla i małomówny, nieobecny Peter. Cała piątka w anonimowej i standardowej scenerii hotelowej poszukuje swojego alter ego, spełnia skryte marzenia i często w dziwaczny sposób stawia czoła dręczącym ją lękom. Ta psychodrama wciąga i zaciekawia. Choć czujemy miałkość i pozorność działań bohaterów, kibicujemy im, bo w głębi duszy czujemy, że wielu z nas przydałaby się podobna „hotelowa" terapia." (Jaga Kolawa, stopklatka.pl)

"Odtwórczyni głównej roli, Alicia Vikander, daje naprawdę imponujący popis aktorskiego rzemiosła. Znakomicie wypadają również odtwórcy ról drugoplanowych – Mira Eklund w roli nieśmiałej Ann-Sofi czy David Dencik jako znerwicowany Rikard. I choć filmowi można zarzucić naiwność i przewidywalność, to z całą pewnością nie można mu odmówić osobliwego uroku. To pełne humoru, bezpretensjonalne kino nie aspiruje do miana kina intelektualnego. Balansując na granicy komedii i dramatu, wciąż jednak cieszy oko. Istotą Hotelu, jak widać, nie jest dogłębne psychologiczne studium dramatu kobiety, która rodzi upośledzone dziecko. Hotel to nienachalna, lekko surrealistyczna historia o pragnieniu stania się kimś innym. Nierozstrzygnięte pozostaje jednak pytanie o to, czy ucieczka od rzeczywistości faktycznie potrafi uleczyć." (Olga Bystrow, "Bad Taste")