Od 4 kwietnia w Kinie Nowe Horyzonty.
Hardkor Disko to debiut filmowy Krzysztofa Skoniecznego, reżysera i twórcy kultowych, wielokrotnie nagradzanych teledysków dla m.in. Brodki, Nosowskiej, Projektu Warszawiak, donGURALesko, czy hitu Jamala - Defto. W roli głównej Marcin Kowalczyk, jeden z najciekawszych polskich aktorów młodego pokolenia, uhonorowany Nagrodą Aktorską Festiwalu Filmowego w Gdyni i Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego.
Współczesna, pełna kontrastów metropolia. Nowobogaccy rodzice i ich pochłonięte hedonizmem, żyjące chwilą dzieci, a wokół nich rzeczywistość, w której wzbiera gniew i napięcie bliskie eksplozji. W takiej scenerii poznajemy Marcina, młodego chłopaka, który zaraz po przyjeździe do miasta spotyka trochę młodszą od siebie Olę. Zafascynowana nim dziewczyna zaprasza go do swojego świata, w którym królują mocne używki, niekończące się imprezy artystycznej bohemy i nielegalne wyścigi samochodów. Marcin przyjechał jednak z głęboko skrywaną tajemnicą i dokładnym planem zemsty, o którym ani dziewczyna, ani jej najbliżsi nie mają pojęcia.
Hardkor Disko w programie kina
"Oglądaniu tego filmu towarzyszą zarazem niepokój i ciekawość - zaintrygowanie bohaterem i jego postępowaniem, ale i tym, co to za nowe nazwisko pojawia się w polskim kinie. Skonieczny do maksimum wykorzystuje energię Kowalczyka - z myślą o nim zresztą pisał razem z Robertem Bolesto tę rolę. Chabior, z którym artysta wcześniej wielokrotnie współpracował, po raz kolejny potwierdzają swoją klasę. Wosińska znakomicie się z nim zgrywa. Jaśmina Polak (Ola również powstała z myślą o niej) może stać się najgorętszym młodym nazwiskiem aktorskim najbliższych miesięcy - ma w sobie tę charyzmę, która przyciąga widzów.
Najważniejszym aktorem, który kradnie show innym, jest w Hardkor Disko jednak forma. Twórca podzielił opowieść na rozdziały, wplótł w nie wstawki stylizowane na nagrania VHS, precyzyjnie przemyślał kadry, w których praca operatora Kacpra Fertacza otrzymała mocne wsparcie ekipy scenograficznej i kostiumowej. Widać tu inspiracje kinem artystycznym, niektóre ujęcia są niemal wycięte z Funny Games Michaela Hanekego, inne niosą skojarzenia ze stylem Nicolasa Windinga Refna. Czuć doświadczenie zdobyte przez Skoniecznego na planach teledysków (jeżeli ich jeszcze nie znacie, zobaczcie koniecznie!). (Dagmara Romanowska, film.onet.pl)
"Dość ciekawa forma i niespodziewanie poważna tonacja – próba przypisania pokoleniu dzisiejszych młodych gniewnych frustracji i niezadowolenia ich rodziców. W surrealistycznym dramacie Borgman Alexa van Warmerdana (wciąż na ekranach) tajemniczy leśni ludzie urządzają krwawą łaźnię obrzydliwie bogatym przedstawicielom holenderskiej klasy średniej. W thrillerze Funny Games Michaela Haneke dobrze wychowane nastolatki zabawiają się w białych rękawiczkach w egzekucję bogu ducha winnych Austriaków. Pół wieku temu na podobnym pomyśle – człowiek znikąd dokonuje symbolicznego gwałtu na świętej instytucji rodziny – oparł słynny Teoremat Pier Paolo Pasolini. (...)" (Janusz Wróblewski, "Polityka")
Krzysztof Skonieczny, reżyser: "Mówiąc „pokolenie” nie mam na celu generalizowania czegokolwiek na siłę, jest to raczej próba analizy rzeczywistości, która mnie otacza. Na pewno jest to pokolenie rozdarte jeżeli chodzi o tożsamość. Chciałbym zapytać tym filmem z czego jesteśmy zbudowani, co nas obciążyło, co nas ukształtowało – czy stan wojenny albo komunizm, którym oddychaliśmy jako dzieciaki? Czy transformacja? Kapitalizm? Bieda na półkach w sklepach czy później właśnie drapieżny dobrobyt, który wkroczył razem z dorobkiewiczostwem i przyczynił się do obecnego kryzysu? Nasi rodzice nie mieli materialnie za wiele, ale ludzie byli bardziej ze sobą, wszystko było mniej wirtualne. Mam wrażenie, że wtedy hierarchie wartości były bardziej stabilne, natomiast teraz dusza jest bardziej zdezorientowana, błądzi w jednym wielkim kolażu wartości, filozofii i religii." (portalfilmowy.pl)