Romek i Guido mają po siedemnaście lat i przed sobą całe życie. Ich marzenia nie różnią się od marzeń innych nastolatków - chcą słuchać muzyki, tańczyć swinga, umawiać się z dziewczynami. Gdyby nie okoliczności, mogliby być najlepszymi kumplami. Niestety spotykają się w 1943 roku. Guido służy w oddziale niemieckiej żandarmerii, stacjonującym na polskiej prowincji. W wolnych chwilach słucha zakazanych anglojęzycznych rozgłośni radiowych, nadających jazz. Romek pomaga samotnej matce, pracując jako pomocnik maszynisty Leona, który transportuje puste wagony kolejowe z rampy dezynfekcyjnej, znajdującego się w pobliżu obozu koncentracyjnego. Pewnego dnia Romek kradnie porzuconą na torach walizkę. W domu okazuje się, że są w niej płyty jazzowe i patefon. Romek chce zaimponować swojej koleżance i puszcza jej muzykę. Słyszy to przechodzący nieopodal Guido. Niemiecki żandarm przekrada się przez płot i wchodzi przez okno do mieszkania przerażonego Romka. Obaj nie przeczuwają jeszcze, że zmuszeni będą podjąć decyzje, które zupełnie odmienią ich życie.

Letnie przesilenie w programie kina

"Delikatny, nastrojowy dramat, którego akcja toczy się gdzieś na wschodnich rubieżach Generalnej Guberni w 1943 r., jest oczywiście protestem przeciwko wojnie, nieludzkiemu traktowaniu człowieka przez człowieka. Ale jednocześnie chodzi w nim o opisanie doświadczenia pierwszej miłości brutalnie przekreślonej przez historię." (Janusz Wróblewski, "Polityka") 

"Czy wojna to tylko krew, zagłada, cierpienie, rozpacz? Michał Rogalski postanowił powrócić do dobrze przepracowanego przez kino tematu z nieco innej perspektywy - codzienności, poniekąd skazanej na porażkę, ale szczerej próby normalnego życia w nienormalnym świecie." (Dagmara Romanowska, film.onet.pl)

"Nie zawodzą też aktorzy. Co ciekawe - to postaci drugoplanowe, a nie główne są najbardziej wyraziste. Na ekranie pojawiła się dawno niewidziana Agnieszka Krukówna. Rola matki głównego bohatera skupia na sobie wzrok widza. Pragnąca miłości kobieta nie potrafi zapewnić synowi poczucia bezpieczeństwa. Także filmowy maszynista, Bartłomiej Topa, wyróżnia się na tle innych. Pełen negatywnych emocji bohater, alkoholik i szabrownik, chwilami kradnie młodym aktorom sceny. Topa i Krukówna ukazują dorosłych, którzy nie potrafią odnaleźć się w otaczającym ich świecie. Są pogrążeni we śnie o życiu, które już nie wróci." (Joanna Borowik, radiogdansk.pl)